Bleu Bell was denk ik onze meest verwende
hond.
Wij hebben haar uit Frankrijk
gehaald, en op dat moment was ze
drachtig van haar derde nest.
Ze was zo bang (speciaal van mannen) dat
ze zich altijd verstopte.
Met veel liefde en geduld en veel
lekkere hapjes hebben wij haar voor
ons kunnen winnen.
En als ze een hapje wilde tikte ze
op je arm of ze wilde zeggen, waar
blijft het nou.
We missen haar heel erg.
